بهار” جشن طبيعت است طبيعت زيبايي كه آدمي را مسحور مي‌كند به طوري كه از سخن گفتن بازمانده و حرف هايش ناگفته در ژرفاي جانش باقي مي‌ماند.
“بهار” دميدن روح حيات در كالبد طبيعت و فروردين فصل جريان خون است در شاهرگ هستي، سال به پايان خود نزديك مي‌شود، روزها، ماه‌ها درپي هم مي- گذرند و سالها از راه مي‌رسند و اين قصه كه نامش زندگي است، همچنان ادامه دارد.
طبيعت پس از گذران دوره‌اي سرد و بي‌محصول، با آغاز بهار زنده شده و در واقع آفريده مي‌شود پس انسان هم بايد به عنوان يكي از مخلوقات الهي به همراه طبيعت به رستاخيز برخيزد.
هميشه بهاري باشيم.
انشا شماره ۲- انشا درباره ي بهار

بهار فصل رويش سبزه‌ها و شكوفه‌هاست.بهار يادآور انتظار پائيز است.بهار نتيجه رنج زمستان است.بهار مقدمه محصول تابستان است.بهار را همه دوست دارند، چون كوه و دشت را رداي سبزي بر تن مي‌كند.بهار شاخه‌هاي عريان درخت را مي‌پوشاند.بهار نوعي معاد است، حيات دوباره، پايان مرگ، حشر بعد از مرگ و…بهار آغاز تحول است در طبيعت.بهار ممكن است در هر چيزي باشد.بهار قرآن ماه رمضان است.بهار اسلام، بعثت نبي مكرم اسلام است.بهار انقلاب ما هم دهه فجر است.بهار آرامش و شادي به همراه مي‌آورد.بهار در يك جمله يعني بهار.بعضي‌ها اسم دخترشان را بهار مي‌گذارند، چون چهره‌اش زيباست.

نشايم را با نام خدا آغاز مي كنم و با ياد خدا پايان مي رسانم.

ما هر فصلي را به خصوصيت خود مي شناسيم مثلا پاييز فصل رنگارنگ و برگ ريزان زمستان فصل سرما و سفيدي زمين و تابستان فصل باربرشدن درختان اما در اين ميان فصلي زيباتر از همه اينها وجود دارد كه گلها و درختان از خواب بيدار مي شوند، نوروز فرا مي رسد شب مي رود و مشعل خدايي مي دمد اين فصل، فصل زيباي بهار است كه در آن گل ها غنچه مي دهند و درختان شكوفه مي دهند و هر جا پر از زيبايي و قشنگي طبيعت است زمين جان تازه مي گيرد و حيوانات و انسان ها در بين خود جشن مي گيرند.

پرنده هاي مهاجر كه در زمستان كوچ كرده بودند دسته دسته پديدار مي شوند و هر وقت ما آنها را در آسمان مشاهده مي كنيم زيبايي را بيشتر درك مي نماييم و هر جا مي رويم قشنگي گل هاي بهاري را مشاهده مي كنيم و در اين ميان ما بايد از شهيدان راه اسلام تشكر كنيم و براي آنها دعا كنيم چون آن ها بودند كه از سرزمين ما دفاع كردند و حال اين شادي ها را براي ما خريدند.

" اي دگرگون كننده قلبها و ديده ها ، اي تدبير كننده شب و روز ، اي متحول كننده حال و احوال ، حال ما را به بهترين حالت دگرگون ساز . »
بهار درس خداشناسي و معاد و تكامل است . قرآن كريم ، فصل سبز بهار را ، نمودي روشن از زندگي دوباره در روز واپسين معرفي مي كند . در سوره فاطر آيه 9 مي خوانيم : « خداوند كسي است كه بادها را فرستاد تا ابرهايي را به حركت درآورند . سپس ما اين ابرها را به سوي زمين مرده اي رانديم و به وسيله آن ، زمين را پس از مردنش زنده مي كنيم . رستاخيز نيز همين گونه است . »
علامه طباطبايي ، مفسر بزرگ قرآن مي نويسد : " خداوند بعثت در روز قيامت و زنده شدن مردگان را ، به احياي زمين تشبيه كرده است تا بفهماند همانگونه كه زمين ، هر سال يك دوره زندگي را شروع مي كند و در آخر دوباره مي ميرد ، انسانها هم همين گونه اند . وقتي دوران زندگي شان در زمين بسر رسيد ، دوباره در روز رستاخيز ، پس از آنكه زنده شدند ، روي زمين پخش مي شوند . " از همين رو ، سفارش شده است كه با ديدن بهار ، معاد و رستاخيز را به ياد آوريد .
اگر انسانها از اين طبيعت زيبا درس بياموزند ، در اين صورت است كه سرآغاز اين دگرگوني را مي توان روز برتر و نوروز ناميد و در آن به جشن و سرور پرداخت . اگر انسانها خود را با تحول طبيعت ، همگام و همگون سازند ، چنين نورزوي سرشار از مباركي خواهد بود و بايد گفت : نوروزتان مبارك "
دشت و صحرا سبز و زيبا از بهار
چهره ها خندان ز ديدار نگار
كوچه ها پرشور و غوغا مي شود
عشق هاي تازه برپا مي شود .
حافظ ضمن ستايش اين همه زيبايي و حُسن در فصل بهار ، اعتقاد دارد زيبايي و شادابي گل و به طور كلي طبيعت ، اگرچه دل انگيز است ، اما انسان عاقل نبايد به آن فريفته شود . چون اين همه زيبايي ناپايدار است و آمدن و رفتن فصل ها ، نشان دهنده آن است كه نسل هاي بشري پي درپي مي آيند و مي روند . در اين ميان ، انسان مي آموزد كه به چيزهاي ناپايدار اعتماد نكند ، بلكه اين فرصت پيش آمده را غنيمت شمرد .
چو در رويت بخندد گل ، فريب وي مخور بلبل
كه بر گل اعتمادي نيست ، اگر حُسن جهان دارد

نابراين فصل بهار ، فصل نو شدن است و نوروز نيز ، حكايت نو شدن و نو خاستن است و مجالي براي بيدار شدن و كسب معرفت، چنانكه رسول گرامي اسلام فرموده است :
" آن كس كه با تغيير و تحول دنيا از وضعي به وضع ديگر ، آگاه نشود ( از خواب بيدار نشود ) ، از غافل ترين مردم است . "
نوروز خواهشي براي تغيير و سبز شدن است . از همين رو ، هنگام تحويل سال ، دست به دعا بر مي داريم و از خداوند مي خواهيم كه عالي ترين شكل تحول را در ما ايجاد كند . حتي اگر وضعيت نيكويي داشته باشيم ، نيكوتر از آن را طلب مي كنيم : " يا مقلب القلوب والابصار ، يا مدبرالليل والنهار ، يا محول الحول والاحول ، حوّل حالنا الي احسن الحال "
" اي دگرگون كننده قلبها و ديده ها ، اي تدبير كننده شب و روز ، اي متحول كننده حال و احوال ، حال ما را به بهترين حالت دگرگون ساز . »
بهار درس خداشناسي و معاد و تكامل است . قرآن كريم ، فصل سبز بهار را ، نمودي روشن از زندگي دوباره در روز واپسين معرفي مي كند . در سوره فاطر آيه 9 مي خوانيم : « خداوند كسي است كه بادها را فرستاد تا ابرهايي را به حركت درآورند . سپس ما اين ابرها را به سوي زمين مرده اي رانديم و به وسيله آن ، زمين را پس از مردنش زنده مي كنيم . رستاخيز نيز همين گونه است . »
علامه طباطبايي ، مفسر بزرگ قرآن مي نويسد : " خداوند بعثت در روز قيامت و زنده شدن مردگان را ، به احياي زمين تشبيه كرده است تا بفهماند همانگونه كه زمين ، هر سال يك دوره زندگي را شروع مي كند و در آخر دوباره مي ميرد ، انسانها هم همين گونه اند . وقتي دوران زندگي شان در زمين بسر رسيد ، دوباره در روز رستاخيز ، پس از آنكه زنده شدند ، روي زمين پخش مي شوند . " از همين رو ، سفارش شده است كه با ديدن بهار ، معاد و رستاخيز را به ياد آوريد .

چند ساعتي بود كه تنها در همان خيابان قدم مي زدم، اصلا نمي دانم داشتم به كجا مي رفتم، به هيچ جا نمي خواستم برسم. دلم چقدر گرفته بود، پاهايم از سرما شل شده بود، هوا خوب بود اما حال و هواي دل من نه!

بد بودم، بد. به خودم آمدم ديدم ، همه ي لباس هايم خيس شده ، پاي رفتن به خانه را هم نداشتم. بهار بود، اما در دل من تنها زمستاني سرد آغاز شده بود و انگار هرچه مي گذشت جاي پايش را سفت تر مي كرد، مي خواست تا ابد در من بماند.

بهار بود آري، چشمان من هم شده بود ابر آسمان . ابري كه يك لحظه هم از باريدن دست بر نمي دارد. مي باريد و مي باريد .

در همين حال و هوا بودم كه ديدم چند بچه گربه رفته اند زير سقف يك خانه و دارند به خودشان مي لرزند. يك لحظه زيبايي مسحور كننده شان و لرزيدن بدنهايشان حالم را عض كرد. احساس كردم مي توانم به يك دردي بخورم و شايد بتوانم كمي مفيد باشم.

رفتم سمتشان، اول كمي ترسيدند، اما شايد احساس درون من را خواندند و اجازه دادند كه بهشان نزديك شوم. گرفتمشان توي بغلم و سريع آوردمشان به خانه . خشكشان كردم. چند ساعتي را باهم بازي كرديم. حالم دگرگون شده بود. انگار بهار به خانه من هم آمده بود. حالا از پنجره كه به بيرون نگاه ميكنم ، ديگر باران را اشك هاي آسمان نمي بينم بلكه آنرا نعمت خداوندي بلند مرتبه مي بينم كه باران را براي ما فرستاده تا با آن پاك شويم و به ياد بياوريم كه در دل زمستان هم مي توان بهار را ديد.و در هر بهاري دليلي براي شاد بودن است. پس چه بهتر است كه با بهارمان شاد و خوشحال باشم و زمستان را در دلهايمان بكشيم.