" اي دگرگون كننده قلبها و ديده ها ، اي تدبير كننده شب و روز ، اي متحول كننده حال و احوال ، حال ما را به بهترين حالت دگرگون ساز . »
بهار درس خداشناسي و معاد و تكامل است . قرآن كريم ، فصل سبز بهار را ، نمودي روشن از زندگي دوباره در روز واپسين معرفي مي كند . در سوره فاطر آيه 9 مي خوانيم : « خداوند كسي است كه بادها را فرستاد تا ابرهايي را به حركت درآورند . سپس ما اين ابرها را به سوي زمين مرده اي رانديم و به وسيله آن ، زمين را پس از مردنش زنده مي كنيم . رستاخيز نيز همين گونه است . »
علامه طباطبايي ، مفسر بزرگ قرآن مي نويسد : " خداوند بعثت در روز قيامت و زنده شدن مردگان را ، به احياي زمين تشبيه كرده است تا بفهماند همانگونه كه زمين ، هر سال يك دوره زندگي را شروع مي كند و در آخر دوباره مي ميرد ، انسانها هم همين گونه اند . وقتي دوران زندگي شان در زمين بسر رسيد ، دوباره در روز رستاخيز ، پس از آنكه زنده شدند ، روي زمين پخش مي شوند . " از همين رو ، سفارش شده است كه با ديدن بهار ، معاد و رستاخيز را به ياد آوريد .
اگر انسانها از اين طبيعت زيبا درس بياموزند ، در اين صورت است كه سرآغاز اين دگرگوني را مي توان روز برتر و نوروز ناميد و در آن به جشن و سرور پرداخت . اگر انسانها خود را با تحول طبيعت ، همگام و همگون سازند ، چنين نورزوي سرشار از مباركي خواهد بود و بايد گفت : نوروزتان مبارك "
دشت و صحرا سبز و زيبا از بهار
چهره ها خندان ز ديدار نگار
كوچه ها پرشور و غوغا مي شود
عشق هاي تازه برپا مي شود .
حافظ ضمن ستايش اين همه زيبايي و حُسن در فصل بهار ، اعتقاد دارد زيبايي و شادابي گل و به طور كلي طبيعت ، اگرچه دل انگيز است ، اما انسان عاقل نبايد به آن فريفته شود . چون اين همه زيبايي ناپايدار است و آمدن و رفتن فصل ها ، نشان دهنده آن است كه نسل هاي بشري پي درپي مي آيند و مي روند . در اين ميان ، انسان مي آموزد كه به چيزهاي ناپايدار اعتماد نكند ، بلكه اين فرصت پيش آمده را غنيمت شمرد .
چو در رويت بخندد گل ، فريب وي مخور بلبل
كه بر گل اعتمادي نيست ، اگر حُسن جهان دارد